Японы философич Вацүжи Тэцүроо-гийн "Күнз" хэмээх номд дараах утгатай зүйлийг бичжээ. "Хүн төрөлхтөний агуу дөрвөн багш буй. Сократ, Бурхан багш, Ийсүс, Күнз нар. Тэд өөрсдийн бүтээлээ бичиж үлдээсэнгүй. Харин тэд агуу шавь төрүүлсэн. Тэдний сургаалийг шавь нараар нь дамжуулж бид мэддэг. Сократыг Плато, Аристотель нараас, Бурхан багшийг Ананд, Субуди тэргүүтэй шавь нараас нь, Ийсүсийг Гэгээн Петр тэргүүтэй шавь нараас нь, харин Күнзийг түүний Янь Хуй тэргүүтэй шавь нараас нь бид мэддэг билээ" гэжээ.
Эндээс би ийм асуулт тавих гэсэн юм. Энэ дөрвөн багш ямар аргаар агуу шавь нарыг төрүүлэв ээ? гэж.
Күнзийн сургаал дотор ийм мөр байна. Өөрийнхөөрөө орчуулаад үзье. "Күнз өгүүлрүүн, - Яах вэ, яах вэ гэж огт дуугардаггүй хүнийг би яаж ч чадахгүй"
Энэ хэдэн үгээс дараах зүйлийг хэлж болмоор юм.
1. Амжилттай сурах хүн өөрөө сурах их хүсэлтэй байх агаад түүнийгээ илэрхийлэх ёстой.
2. Сурах хүслээ илэрхийлээгүй хүнд заах хэрэггүй. Хэрэв ингэхгүй бол дургүй ламд дарж байж сахил хүртээхийн үлгэр болж, агуу шавь хэзээ ч төрөхгүй.
3. Багш хүн шавь нараа суръя гэсэн хүслээ дарж чадахгүй болтол нь, түүнийгээ илэрхийлэх хүртэл нь "хүлээх" хэрэгтэй. Хүслээ илэрхийлтэл нь заахгүй гэсэн үг.
4. Гуравдугаарт дурдсан "хүлээх" гэдэгт сургалтын гол амин сүнс оршино. Юу ч хийлгүй гар хумхин суух бус хүн бүрт таарсан аргаар "хүлээж", сурах арга барил, чадварыг тогтооход голлон анхаарч, тэдний үзэл хандлагыг сурахуйд чиглүүлнэ гэсэн үг. Энэ нь идэвхигүй бус идэвхитэй хүлээлт юм.
Жич: ЭМОС клубээс эрхлэн гаргах дараагийн ном бол "Яаж сурах вэ?" үүнд зориулан блог дээрээ өөрийн санал бодлоо тэмдэглэж буй юм.
No comments:
Post a Comment