Хамар би амбан суусан байхад Мэнгэтийн хүү дөнгөж занги л биз
Зүүрэй авдар нь үүдний гадна хаягдаж, цул ногоон хувцасласан Мэнгэтийн хүү жижиг улаан дэвтэр дэлгээд, “Хамгийн дээд заавар:...Цохихгүй бол унахгүй“ гэж олонд ухуулга тавина. Зүүн айлын дархны том алхыг аль завд нь авчирсныг бүү мэд, нэг мариа махтай бяцхан жанжин дээр гэгч далайж зогсоод хажуудхаа яриад дуусмагц авдар дээр няц буулгахад бэлхэн байна. Хамар Лодон эхэр татаж аваад Мэнгэтийн хүүгийн зүг тэмүүлэхдээ авдар дотроос гоожиж гээгдсэн ягаан дурдан алчуур олны хөлд дэвсэгдэн байгааг үзээд сэмхэн шүүрч аваад далайлав[1].
- Найр бодож өршөөл үзүүлчих дүү минь!
- Горьгүй горьгүй, дөрвөн хуучин суртлыг эвдэх нь манай улаан хамгаалах цэргийн дархан үйлс! Надтай байтугай өвөөтэй минь найртай явсан ч ялдар хаяхгүй[2]. Юу болсон ч феодалын ёсыг ухуулсан зургийг үлдээж болохгүй!
- Лодон ах нь алтан луугаа... Үгүй, хар феодалаа арилгаад хаячихвал авдрыг маань балбахгүй байж болно уу? гэж Хамар Лодон сэхээтэй сэхээгүй асуусанд:
- Арилгаад хаяна гэнэ ээ? Тэгвэл бас ямар хор тарааснаа олны нүүр дээр мэдэрдэг юм бол яахав, улаан таван төрөлд[3] багтсанд чинь л найр харж, нэг удаа уучилчихъя гээд сүвээ тулан сүр мандуулж байсан Мэнгэтийн хүү жаахан аядаж зөөлрөв.
Зүүрэй авдар нь үүдний гадна хаягдаж, цул ногоон хувцасласан Мэнгэтийн хүү жижиг улаан дэвтэр дэлгээд, “Хамгийн дээд заавар:...Цохихгүй бол унахгүй“ гэж олонд ухуулга тавина. Зүүн айлын дархны том алхыг аль завд нь авчирсныг бүү мэд, нэг мариа махтай бяцхан жанжин дээр гэгч далайж зогсоод хажуудхаа яриад дуусмагц авдар дээр няц буулгахад бэлхэн байна. Хамар Лодон эхэр татаж аваад Мэнгэтийн хүүгийн зүг тэмүүлэхдээ авдар дотроос гоожиж гээгдсэн ягаан дурдан алчуур олны хөлд дэвсэгдэн байгааг үзээд сэмхэн шүүрч аваад далайлав[1].
- Найр бодож өршөөл үзүүлчих дүү минь!
- Горьгүй горьгүй, дөрвөн хуучин суртлыг эвдэх нь манай улаан хамгаалах цэргийн дархан үйлс! Надтай байтугай өвөөтэй минь найртай явсан ч ялдар хаяхгүй[2]. Юу болсон ч феодалын ёсыг ухуулсан зургийг үлдээж болохгүй!
- Лодон ах нь алтан луугаа... Үгүй, хар феодалаа арилгаад хаячихвал авдрыг маань балбахгүй байж болно уу? гэж Хамар Лодон сэхээтэй сэхээгүй асуусанд:
- Арилгаад хаяна гэнэ ээ? Тэгвэл бас ямар хор тарааснаа олны нүүр дээр мэдэрдэг юм бол яахав, улаан таван төрөлд[3] багтсанд чинь л найр харж, нэг удаа уучилчихъя гээд сүвээ тулан сүр мандуулж байсан Мэнгэтийн хүү жаахан аядаж зөөлрөв.
Байдаг багажаа бригад дээр тавьсан тул Хамар Лодон гар мухардаж сандарна. Авдрын хөндийгөөр эмтэрч мохсон ойлийн толгой байгааг санаж мурий модонд дөхөмхөн ишлэв.
Түс, муу ойлийн тосолт Хамар Лодонгийн зүрхийг онов. Магнай дүүрэн дааварлах хөлс нь мэлмий дүүрэн туналзах нулимстай нь нийлээд манчуурган хамрынх нь угаар жим болон зурайсаар завжинд нь хүрч шорвог амт амтагдана. Мандаган ч[4] чавганцтай гэрлэсэнгүй, гэрлэсэн бол бас нэг феодалаа арилгуулах болно.
Мэнгэтийн хүү чухам юу бодсоныг бүү мэд, Хамар Лодонд богцон тэмдгээ бэлэглэж зүүлгээд: “Лодонд мэндчилэл хүргэе! Лодонтой хамт байлдаж, Лодонтой хамт ялалт олно! гэж хашгирсаар омогтойхон аяарлан оджээ. Хамар Лодон суга нь хэгзэрч, мөр нь тасарсан сэмгэр хантаазныхаа ханцуйд улалзах амин сахиатай улаан “туг”-ийг санан санан шинжсээр догдлон хөгжсөн гэж жигтэй. Эс л солиоров. (Үргэлжилнэ)
3 comments:
hehe. yun goy togsgodiin be, es l soliorov. hahaha.
bi eniig umshaad ineehgui bj chadalgui es l soliorov.;)
harin tiim :) chamin ug bn shuudee. bi bol yu gej heleh bilee? "araitai l galzuursangui" geh uu. yasan urt yum be! :D
es l soliorow. yostoi donjtoi :D
tegeed neg yum asuuya.
deer unshij bhad Tsuutiin tsagaagch guu g huudee sonsgodog gej bichsen bsan. Tsuutiin gej yu gesen ug we? tailbarlaj ogno uu?
Hundetgesen
Post a Comment